Sterowniki PLC I PAC mają jednakowe zastosowanie, różnią się jednak sposobem wykonania i możliwościami. Te pierwsze są od lat związane z automatyką przemysłową, te drugie – stanowią nowość i innowację. Co różni obydwa rodzaje sterowników?
Sterowniki PLC oparte są na starszej technologii. Zaprojektowane w języku drabinkowym, działają sekwencyjnie. Nowoczesne sterowniki PAC są natomiast oparte na dobrze znanych językach programowania C i C++, czemu zawdzięczają lepsza wydajność i elastyczność. Oczywiście wciąż można programować je także za pomocą bloków funkcyjnych, czy nawet najprostszego języka drabinkowego.
Systemy PLC są kompaktowe i sprawdzają się w przypadku, gdy potrzebny jest minimalny czas cyklu – działają ekspresowo. Sprawdza się to przede wszystkim, gdy są zaprogramowane w celu wykonywania prostych, schematycznych cykli pracy. Sterowniki PAC natomiast wykorzystywane są w aplikacjach procesowych, wykorzystujących wiele mechanizmów jednocześnie. Sprawdzają się świetnie np. na liniach pakujących. Ich ogromna moc obliczeniowa pomaga także przy akwizycji danych. Można wykorzystywać je także przy tworzeniu paneli sterowniczych.
Sterowniki PLC są wciąż odpowiednie dla małych projektów z automatyki. Można z powodzeniem łączyć je z interfejsami HMI, co umożliwia wizualizację. Prawie wszystkie z nich obsługują też podstawowe standardy komunikacji sieciowej. Niestety, posiadają małą ilość wejść/wyjść, co ogranicza ich możliwości. W gruncie rzeczy ten rodzaj sterownika sprawdzi się w większości podstawowych systemów sterowania: sterowniki PAC wyprą je na dobre dopiero w dalszej przyszłości.
Sterowniki PAC – to z tym rozwiązaniem wiąże się nowoczesna automatyka przemysłowa. Sprawdzą się wszędzie, gdzie wymagana jest dużą moc obliczeniowa i równie duża ilość pamięci. Są z powodzeniem wykorzystywane w większych zakładach pracy i fabrykach, gdzie potrzebne jest zaawansowane sterowane całym procesem technologicznym lub sekwencjonowanie.
