Iglaki stanowią ozdobę praktycznie każdego ogrodu, a ilość ich odmian, kształtów i struktur, przyprawia o zawrót głowy. Dodatkowo są to rośliny, które stanowią ozdobę przez cały rok, a większość z nich jest mało wymagające w kwestii gleby czy sąsiedztwa innych roślin. Nie oznacza to jednak pełnej dowolności, bowiem pewne zabiegi są konieczne, a niektóre odmiany mają swoje wymagania.
Sadzimy iglaki. Iglaki zakupione w formie doniczkowej, rozsadowej, można sadzić praktycznie cały rok, o ile ziemia nie jest zamarznięta. Rośliny wykopane, które mają korzenie owinięte jedynie workiem jutowym, należy sadzić albo przed wegetacją, tj. wiosną albo już po tym okresie, czyli od września do listopada. Większość z nich lubi glebę lekko kwaśną, inne odkwaszoną, np. cis, niektóre odmiany sosny czy jałowca, świerk serbski. Mało wymagający jest jałowiec i większość odmian sosny. Zależnie od wymagań należy pod iglaki przygotować odpowiednie podłoże. Odkwaszona mieszanka to ziemia ogrodowa, a do tego torf i próchnica odkwaszone lub modyfikacje z kompostem. Lekko kwaśną mieszankę stanowi próchnica kwaśna pomieszana z odkwaszoną i torf kwaśny.
Podłoże odchwaszczamy, po czym kopiemy odpowiedniej wielkości dołek. Korzenie iglaka moczymy w wodzie około 15 minut. Na dno dołka wsypujemy wcześniej opisaną mieszankę, a następnie po przymierzeniu korzeni zakopujemy je. Musimy pamiętać, aby wokół rośliny obsypać rowek w celu zatrzymania wody. Odpowiednią ilość wilgoci zapewni także obsypanie ziemi wokół iglaka przekompostowaną korą sosny. W przypadku braku takiej kory można użyć w tym celu kompostu lub po prostu liści.
Nawozimy iglaki. Zaraz po zasadzeniu iglaka należy się koniecznie wstrzymać z nawożeniem. Aplikację można wykonać dopiero po dwóch tygodniach, jednakże przy założeniu, że pod roślinę przygotowana została dobra mieszanka glebowa, to pierwsze zasilanie powinno odbyć się dopiero w kolejnym roku. Kiedy w kolejnym okresie wegetacji uznamy, że przyrost rośliny i jej wygląd są niezadowalające, należy użyć nawozu, ale odpowiednio dobranego. Do kwaśnolubnych konieczne są specjalne nawozy dedykowane iglakom, a dla pozostałych-uniwersalne preparaty ogrodowe.
Nawóz aplikujemy od maja do lipca, natomiast w późniejszym terminie jest to niewskazane, ponieważ zmusimy rośliny do sztucznego wzrostu na koniec sezonu. Nade wszystko wskazany jest umiar, ponieważ przesilone iglaki są podatne na choroby i szkodniki. Nawóz rozsypujemy wokół rośliny, w lekkiej odległości od pnia, a następnie obficie podlewamy to miejsce wodą, aby umożliwić substancjom penetrację.
Pielęgnujemy iglaki. Tu waże są dwie rzeczy: regularne odchwaszczanie i przycinanie. Usuwanie chwastów z obrębu iglaków zapewni im prawidłowy dostęp do substancji odżywczych, a docelowo wyeliminuje zachwaszczanie. Natomiast przycinanie powoduje zagęszczanie się rośliny i uzyskiwanie pożądanego przez nas kształtu.
