Rzepak to najważniejsza i najczęściej uprawiana w Polsce roślina oleista i bioenergetyczna. Olej aż 40% nasion, natomiast słoma rzepakowa stanowi wysokoenergetyczną śrutę poekstrakcyjną, która ma zawartość około 40% białka. Rzepak wymaga klimatu wilgotnego, stąd największe jego uprawy można zobaczyć w rejonach nadmorskich. Jest specyficzny, ponieważ charakteryzuje się wysoką odpornością na mróz, pod pokrywą śnieżną nawet do -30ºC, a bez niej do -15ºC, ale wiosenne, majowe przymrozki znosi kiepsko. Nie jest wrażliwy na jesienne opady, ale w fazie kwitnienia potrzebuje dużo wody.
Gleba pod rzepak powinna być żyzna, bogata w wapń, fosfor, potas i magnes oraz próchnicę, o odczynie pH zawsze powyżej 6,0. Termin zasiewu rzepaku zależy od części kraju, ale zwykle zamyka się ramach czasowych 10-25 sierpnia. Do tego czasu konieczne jest przygotowanie areału. Kluczem do sukcesu jest odległe planowanie zasiewu, ponieważ pierwsze zabiegi, w postaci wapnowania wapnem węglowym lub tlenkowym, warto wykonać nawet rok wcześniej. Kiedy planujemy rzepak na glebie słabej, konieczne jest także wapnowanie wapnem magnezowym, w ilości 300-500 kg/ha. Można je wykonać nawet po przedplonie. Jeśli planujemy wysiać rzepak po zbożu, to można wykonać zabieg nawozem kompleksowym na ściernisko, pod orkę siewną. Nie zaleca się takich aplikacji tuż przed samymi uprawkami przedsiewnymi, zwłaszcza z użyciem azotu, ponieważ w ten sposób zmniejszamy odporność uprawy na mróz. Wtedy można jedynie użyć preparatów z potasem i fosforem, które znacznie ułatwiają roślinom przezimowanie.
Największy pobór wartości odżywczych, sięgający aż 70%, rzepak wykazuje do fazy pąkowania, później zmniejsza się zapotrzebowanie. Wtedy nawożenie składać się musi z: azotu, potasu, fosforu, wapnia, magnezu i siarki, a dodatkowo molibdenu, cynku, miedzi i manganu. Ilości, jakie rzepak wtedy pobiera, w przeliczeniu na plon 3t z ha to po 150 kg azotu, potasu i wapnia, 75 kg fosforu, 30 kg magnezu i 30 kg siarki.
Rzepak świetnie reaguje na podanie sporej ilości mocznika, zwłaszcza, jeśli zasiany został na przyoranej słomie zbożowej. W okresie jesiennym można stosować już w czasie wzrostu roślin formę płynną dolistnie (około 300l roztworu z wodą i siarczanem magnezu, manganem i borem). Zabieg należy wykonać w pierwszej dekadzie października.
Wiosną, kiedy już można wjechać na pole, koniecznie trzeba kontynuować nawożenie, pamiętając, że rzepak jest wymagającą rośliną. W tym okresie na każdą planowaną tonę plonu należy zaaplikować minimum 50 kg azotu/ha. To dawka minimalna, można więc użyć więcej, nawet do 90 kg/ha, jeśli widać, ze plantacja słabo zniosła zimę. Jednak warto zachować umiar, ponieważ zbyt dużo azotu spowoduje rozhartowanie rośli i większą ich wrażliwość na ewentualne wiosenne chłody.
Ponadto rzepak potrzebuje wczesną wiosną siarki, którą można dostarczyć plantacji np. w formie siarczanu amonu lub saletry amonowej z borem. Zalecana dawka jednorazowa to 50kg/ha a całość podana w sezonie- 200kg/ha, jednak coraz częściej zaleca się zwiększanie dawek, jako sposób na wzmocnienie plonów. Trzeba jednak uważać, ponieważ nadmiar siarki może nadmiernie zakwasić glebę.
Aby zwiększyć odporność plantacji na choroby i stres wodny oraz wspomóc gromadzenie się białka w roślinach a tłuszczu w nasionach, konieczne jest regularne zasilanie uprawy potasem, magnezem i fosforem.
