Indyki w procesie hodowli mają zupełnie inne wymagania żywieniowe niż kurczaki. Dobieranie pasz w żywieniu tych ptaków to ważna kwestia, a główne zagadnienie to zapewnienie pasz o odpowiednio wysokim poziomie energetycznym. Przy wyborze pasz należy pamiętać, że zapotrzebowanie na energię wzrasta u indyków z wiekiem. Zawartość kaloryczna waha się tu od pasz początkowych tzw. starterów, gdzie wartość energetyczna to 2700-2800 kcal/kg, do pasz dla osobników rzeźnych, finiszerów, gdzie dochodzi do 3200-3300 kcal/kg.
Główne źródło energii dla indyków to zboża. Najpopularniejsze zastosowanie ma pszenica, ale także pszenżyto i kukurydza. Często stosuje się także komponenty tłuszczowe, które znacznie podnoszą poziom energii. Znane komponenty to oleje rzepakowe i sojowe, smalec wieprzowy, tłuszcze utylizacyjne a także rośliny oleiste jak rzepak czy soja. Dodawanie składników tłuszczowych daje szybszy wzrost masy ptaków, ale należy wziąć po uwagę, że trzeba je podawać w odpowiednich dawkach, częstotliwościach i o określonej jakości. Tłuszcz koniecznie musi być świeży, dobrej jakości, wystabilizowany przez dodanie przeciwutleniaczy. W przeciwnym razie narażamy hodowlę na niską efektywność, mały przyrost masy i słabą jakość mięsa. Ponadto podawanie produktów tłuszczowych, w których wystąpił proces autooksydacji narażamy ptaki na problemy zdrowotne, w wyniku których mogą padać. Można oczywiście bazować na gotowych mieszankach, w których użyte są dobrej jakości komponenty tłuszczowe. Należy jednak wziąć pod uwagę wiek tuczników, bo od tego zależy skład paszy. Np. do preparatów początkowych dodaje się oleje sojowe i rzepakowe, dla starszych osobników, w preparatach typu grower używany jest już tłuszcz mieszany lub sam tłuszcz zwierzęcy wysokiej jakości. Mieszanki końcowe, finiszery, to już wyłączne stosowanie dodatku tłuszczu zwierzęcego.
Inny ważny składnik pasz energetycznych dla indyków to białko będące źródłem aminokwasów. Aminokwasy mogą być już zawarte w gotowych paszach, ale można je także dodawać w formie syntetycznej, główne formy to lizyna, metionina, tryptofan i treonina. Dawki zależą od różnych okoliczności hodowlanych, jak zapotrzebowanie indyków zależne od stanu, w jakim się znajdują albo cel, jaki chce osiągnąć hodowca, np. szybki przyrost masy ciała ogólnie czy przyrost mięśnia piersiowego. Ważny jest także wiek osobników. W paszach typu starter nie można zawierać dużej ilości białka, bo spowodujemy problemy pokarmowe. Do finiszerów natomiast można dodawać większe ilości, głównie poekstrakcyjną śrutę rzepakową czy mączkę mięsno-kostną. Należy pamiętać, że komponenty białkowe stanowią najdroższy składnik pasz, trzeba więc uważać, aby hodowla nie stała się nieekonomiczna.
