Jest wielu przeciwników tzw. bezstresowego wychowywania dzieci, którzy twierdzą, że klaps jeszcze nikomu nie zaszkodził. Jednak w ostatnim czasie badania psychologiczne udowadniają, że nawet niepozorny klaps może być szkodliwy dla kondycji psychicznej dziecka. Tutaj pewnego zamieszania dokonały słowa Zbigniewa Stawrowskiego, który stwierdził, że: „klaps to obowiązek rodziców”. Jak jest w rzeczywistości? Czy klaps i bicie to to samo? Pamiętajcie jednak, że jeżeli jesteście świadkiem przemocy wobec dzieci albo macie podejrzenia, to zawsze sprawę należy zgłosić się na policję. Kolejnym krokiem jest zgłoszenie się do adwokata po pomoc prawną.
Kara cielesna jest uznawana za rodzaj kary, który ma zadać ból, zatem czy tzw. lanie i klaps mogą być uznane za to samo? Wszak w opinii wielu rodziców klaps nie boli, a ma za zadanie zdyscyplinować niesforne dziecko. Jednak choć kara cielesna jest jedną z najstarszych kar na świecie, to dopiero od 2010 roku jest zabroniona. Należy uświadomić sobie, że również klaps wpisuje się w pojęcie kary cielesnej. Polska jest jednym z licznych krajów, które wprowadziły całkowity zakaz kar cielesnych wobec dzieci. Taki zakaz istnieje również niemal w całej Ameryce Południowej, ale nadal nie do końca jest respektowany.
Stosowanie kar cielesnych nawet w formie klapsa jest uznawane za w pełni szkodliwe, gdyż prowadzi do upokorzenia dzieci, a także wpisuje się w przemoc psychiczną. Choć wiele osób nadal twierdzi, że dzięki klapsom wyszło „na ludzi”, to ich stosowanie nie przynosi tak naprawdę żadnych pozytywnych skutków, czego potwierdzeniem są badania naukowe. Do 2010 roku obowiązywała zasada, która zakazywała bicia dzieci, jednocześnie pozwalała ona na ich wychowywanie przez rodziców zgodnie z ich przekonaniami. Zatem rodzice nie byli karani za jednorazowe klapsy. Od 2007 roku Rada Ministrów prowadziła prace nad zmianą przepisów dotyczących zwalczania przemocy domowej. Dopiero w czerwcu 2010 roku została uchwalona nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, która zakazuje stosowania kar cielesnych, w tym również klapsów.
Choć obowiązuje całkowity zakaz stosowania kar cielesnych wobec dzieci i weszła ona w życie 1 sierpnia 2010 roku, to nadal nie przewiduje ona sankcji karnych za stosowanie nie pozostawiających śladów kar cielesnych wobec swojego dziecka. Ta zasada odnosi się do tzw. klapsów. Oczywiście nie oznacza to, że ustawa o przeciwdziałaniu przemocy nie jest respektowana. W tym przypadku może zostać wszczęte postępowanie sądowe przez sąd opiekuńczy, czego rezultatem może być ograniczenie praw rodzicielskich, a także ich pozbawienie. Jednocześnie dzieci mogą zostać umieszczone w placówce opiekuńczej. Warto tutaj wiedzieć, że stosowanie przemocy wobec dzieci podlega odpowiedzialności karnej od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Z kolei jeżeli dojdzie do naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, który nie trwa dłużej niż 7 dni, to wtedy sprawca może otrzymać karę grzywny, ograniczenia wolności, albo jej pozbawienia do lat dwóch.
Choć bicie dzieci jest zabronione, to nadal wielu rodziców wierzy w „wychowawczą moc” klapsa. Niewątpliwie klaps ma negatywny wpływ na psychikę i jest zabroniony, przy czym rzadko kiedy rodzice ponoszą konsekwencje jego stosowania. Sytuacja jest zgoła inna np. w Niemczech czy w Szwecji, gdzie już samo podejrzenie stosowania klapsów wiąże się ze skutkiem natychmiastowego odebrania dzieci, przez instytucje do tego uprawnione, w celu przeprowadzenia śledztwa. Takie śledztwa mogą toczyć się bardzo długo, a w tym czasie dzieci pozostają w placówkach opiekuńczych. Niestety bywają sytuacje, że można zostać pomówionym, również w Polsce o stosowanie przemocy wobec dzieci. W takiej sytuacji warto udać się do adwokata, przykładem może być Kancelaria Kopko. W Warszawie miały miejsce tego typu sprawy w sądach rodzinnych. Oczywiście częściej zdarzają się one za granicą, o czym wspominaliśmy wyżej. W takiej sytuacji również można szukać pomocy prawnej w Polsce.
Stosowanie klapsów jest wątpliwe pod względem etyki i moralności. Warto wiedzieć, że to tak naprawdę bezsilność wobec dziecka, tym bardziej, że można zastosować bardziej efektywne metody wychowawcze.
